Szanowni Państwo,

Dyrektorzy i Nauczyciele,

Uczniowie i Rodzice,

wkrótce rozpoczniemy wakacje – oczekiwany przez wszystkich czas letniego wypoczynku i  wytchnienia od codziennych obowiązków. Pod wieloma względami tegoroczne wakacje będą różnić się od tych, które znamy, podobnie jak inny niż poprzednie był rok szkolny 2019/2020.

Aby ograniczyć niebezpieczeństwo związane z rozprzestrzenianiem się koronawirusa,
w połowie marca zdecydowaliśmy o zawieszeniu tradycyjnych zajęć dydaktyczno-wychowawczych. Przygotowaliśmy jednocześnie odpowiednie rozwiązania prawne, które umożliwiły organizację kształcenia na odległość.

Przejście na system zdalnego nauczania było dużym wyzwaniem. Od dyrektorów szkół wymagało zupełnie nowej organizacji pracy, a od nauczycieli kreatywności oraz wykorzystania innych niż dotychczas metod dydaktycznych. Z kolei uczniowie musieli przyzwyczaić się do nowego sposobu przekazywania wiedzy i uczenia się. Potrzebne było również wsparcie ze strony rodziców oraz ich współpraca ze szkołą.

Dzięki zaangażowaniu i determinacji wielu osób, na wszystkich szczeblach systemu edukacji, w zdecydowanej większości szkół nauka na odległość przebiegała sprawnie i bez większych problemów. Wszystkim tym, którzy przez wiele tygodni z entuzjazmem, zapałem
i poświęceniem wykonywali swoje obowiązki, przekazuję wyrazy szacunku i uznania. 

Dziękuję dyrektorom szkół za zorganizowanie pracy w zupełnie nowych warunkach
i wspieranie nauczycieli. Słowa uznania kieruję do wszystkich pedagogów, wyrażając wdzięczność za pełne zaangażowania oraz profesjonalne podejście do nowych wyzwań zawodowych.

Dziękuję także uczniom za otwartość na nowe sposoby przekazywania wiedzy, a rodzicom za okazaną pomoc. W tym trudnym czasie byli Państwo blisko swoich dzieci, motywując
je do pracy i wspierając w nauce na odległość.

Zawieszenie zajęć i kształcenie na odległość to niecodzienna i trudna sytuacja,
w szczególności dla uczniów pozbawionych bezpośredniego kontaktu z nauczycielami
i rówieśnikami. Jestem przekonany, że wszyscy będziemy czerpać z niej naukę oraz doświadczenie na przyszłość. Nowe narzędzia, metody pracy i komunikacji, a także umiejętności i kompetencje wypracowane podczas nauki zdalnej pozostaną z nami na dłużej i z powodzeniem będą mogły być wykorzystywane w procesie nauczania i uczenia się. 

Przygotowujemy się do nowego roku szkolnego. Chcemy, aby we wrześniu uczniowie i nauczyciele wrócili do szkół w normalnym, stacjonarnym trybie. Wszyscy zgodzimy się z tym, że nawet najlepsze i najnowocześniejsze technologie nie zastąpią bezpośredniego kontaktu i nie stworzą przestrzeni do nawiązywania relacji oraz budowania więzi, które rodzą się w szkolnych murach.

Życzę spokojnego, a przede wszystkim bezpiecznego wypoczynku. Chciałbym,
aby zbliżające się wakacje pozwoliły na odpoczynek od codziennych obowiązków i dały energię oraz inspirację do pracy w nowym roku szkolnym 2020/2021.

Spokojnych i bezpiecznych wakacji!

Z serdecznymi pozdrowieniami

Dariusz Piontkowski

Minister Edukacji Narodowej

Po zakończeniu roku szkolnego rodzice dzieci, które będą rozpoczynać naukę w klasie pierwszej Szkoły Podstawowej w Janiszewicach  proszeni są o :

* przedłożenie w sekretariacie szkoły zaświadczenia o odbyciu rocznego przygotowania przedszkolnego w roku szkolnym 2019/2020;

* dostarczenie jednej fotografii do legitymacji szkolnej.

* w lipcu dyżur pełni przedszkole w Czechach

* w sierpniu dyżur pełni przedszkole w Krobanowie

Zapisy dokonują placówki macierzyste w formie informacji e-mail lub telefonicznie.

Witam Was,  Drodzy Uczniowie

Życie w ciągłym zagrożeniu spowodowanym koronawirusem z pewnością nie jest łatwe. Borykamy się z problemami dnia codziennego, niepokoimy o najbliższą i dalszą przyszłość, martwimy   o najbliższych. 

Jednak dzisiaj mamy wielkie święto - Międzynarodowy Dzień Dziecka połączony ze Świętem Szkoły, które co roku obchodzimy w tym czasie ze względu na dzień urodzin naszego patrona ks. Jana Twardowskiego.

W tym dniu zwykliśmy  bawić się na dmuchanych zamkach, zjeżdżalniach, trampolinach , grając w cymbergaja czy biorąc udział w zawodach sportowych. Odwiedzali nas strażacy                         i  policjanci. Korzystaliśmy z wielu atrakcji, które dzięki wsparciu sponsorów  i staraniom Waszych Rodziców organizowała nam nasza aktywna Rada Rodziców.

Dzisiaj niestety nie możemy w nich uczestniczyć. Ale mam dla Was dobrą wiadomość. Ustaliliśmy już z Radą Rodziców,  że obchody tego święta przesuniemy na wrzesień, gdy okoliczności nam już na to pozwolą.

Mam nadzieję, że wprowadziłem tą wiadomością UŚMIECH na Waszych twarzach.

A dzisiaj od dyrekcji, grona pedagogicznego i pracowników szkoły  przyjmijcie proszę życzenia.

Z okazji Dnia Dziecka życzymy wszystkim przedszkolakom i uczniom naszej szkoły dużo zdrowia, radości i jak najmniej zmartwień i problemów. Zwłaszcza w tych trudnych czasach, kiedy wszyscy tęsknimy do spotkań ze znajomymi i przyjaciółmi, a pewnie i  za normalnymi lekcjami w szkole.

Życzymy Wam, aby ten przykry czas jak najszybciej minął           i żebyśmy radośni i uśmiechnięci mogli spotykać się w Naszej Szkole.   Oby Wasze dzieciństwo było jak najlepsze i  trwało jak najdłużej, a  każdy kolejny dzień był wyjątkowy i pełen przygód.

Dyrektor  Szkoły  Paweł Nyklewicz

wraz z Gronem Pedagogicznym i pracownikami obsługi

Ksiądz Jan Twardowski jest najpopularniejszym polskim poetą współczesnym. Największe nakłady książek mają nie nobliści, Miłosz czy Szymborska, ale cichy, skromny ksiądz, katecheta i opiekun chorych dzieci, który zawsze powtarzał, że "Właściwie poetą nie jest, a tylko pisze wiersze".

Kochają go wszyscy, wierzący i niewierzący, pobożniejsi i grzesznicy, dorośli i dzieci. Fragmenty jego wierszy trafiły na plakaty reklamowe, na tablice cmentarne, do forów internetowych i do nekrologów w gazetach.

  Jan Twardowski urodził się 1 czerwca 1915 roku w Warszawie. Uczęszczając do gimnazjum im. Tadeusza Czackiego w latach 1933-1935, współredagował międzyszkolne pismo młodzieży gimnazjalnej "Kuźnia Młodych". Na łamach tej gazetki miał miejsce jego debiut poetycki i prozatorski. Młodzieńcze wiersze - tomik "Powrót Andersena" (1937) - został wydany w nakładzie zaledwie 40 egzemplarzy.

W 1937 roku rozpoczął naukę na wydziale polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Studia - przerwane wojną - ukończył dopiero w 1947 roku (pracę magisterską "Godzina myśli Juliusza Słowackiego" pisał pod kierunkiem profesora Wacława Borowego). W czasie wojny był członkiem AK, uczestniczył w Powstaniu Warszawskim (w akcjach zbrojnych bezpośrednio nie brał udziału). Jego wiersze zaczęły się ukazywać od 1945 roku na łamach różnych pism, między innymi "Tygodnika Powszechnego". Jeszcze w 1945 roku podjął naukę na pierwszym, tajnym kursie Seminarium Duchownego w Warszawie, które ukończył w 1948 roku i 4 lipca tego roku przyjął święcenia kapłańskie. Był wikarym w Zbikowie przy tamtejszej Państwowej Szkole Specjalnej, w Warszawie (kościół św. Stanisława Kostki, Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i Wszystkich Świętych), a także prefektem w liceum im. gen. Józefa Sowińskiego i w szkole specjalnej w Pruszkowie.

W 1959 roku został rektorem warszawskiego kościoła sióstr wizytek; stanowisko to sprawował aż do śmierci. W tym samym roku ukazał się jego pierwszy tom zatytułowany "Wiersze", wydany przez Wydawnictwo Pallottinum w Poznaniu.  Szerszym rzeszom czytelników stał się znany na początku lat '60. XX wieku. Sam ks. Twardowski mawiał, że epoka dojrzałej liryki rozpoczęła się u niego po 45. roku życia. Tomik "Znaki ufności" (1969) zaskarbił księdzu pierwszych wielbicieli i zyskał przychylne opinie krytyków. W sumie ukazało się ponad 20 tomików wierszy ks. Twardowskiego, m.in. "Niebieskie okulary" (1980), "Który stwarzasz jagody" (1983), "Na osiołku" (1986), "Nie przyszedłem pana nawracać" (1986), "Sumienie ruszyło" (1989), "Niecodziennik" (1991), "Nie martw się" (1992). Wiersze księdza Twardowskiego zyskały popularność nie tylko w kraju, ale również za granicą, doczekały się też przekładów na wiele języków (albański, angielski, niemiecki, francuski, rosyjski, białoruski, czeski, esperanto, fiński, flamandzki, hebrajski, macedoński, słowacki, szwedzki, ukraiński, węgierski, włoski).

  Twardowski jest laureatem wielu nagród i odznaczeń. Pierwszą z nich, Nagrodę im. Brata Alberta za wybitne osiągnięcia w dziedzinie sztuki sakralnej, otrzymał w roku 1978. W 1980 roku poeta otrzymał nagrodę PEN-Clubu im. Roberta Gravesa za całokształt twórczości. Był również laureatem wielu innych nagród, m.in. innymi Medalu im. Janusza Korczaka i Nagrody Nowojorskiej Fundacji Kościuszkowskiej im. Alfreda Jurzykowskiego. W 1994 roku ks. Twardowski został laureatem nagrody literackiej im. Włodzimierza Pietrzaka przyznawanej przez Stowarzyszenie Civitas Christiana (dawne Stowarzyszenie PAX). W 1996 roku dzieci wyróżniły księdza Jana Twardowskiego Orderem Uśmiechu, a grudziądzki Klub Inteligencji Katolickiej przyznał poecie nagrodę im. Janusza Pasierba. Ks. Jan Twardowski został też laureatem Nagrody Ministra Kultury i Sztuki za twórczość literacką (1997). W 1999 roku ks. Jan Twardowski otrzymał tytuł "Poety naszych czasów" przyznany po raz pierwszy przez czytelników miesięcznika "Poezja dzisiaj"; Katolicki Uniwersytet Lubelski przyznał mu doktorat honoris causa, zaś Stowarzyszenie Wydawców Katolickich - nagrodę Feniksa. W 2000 roku ksiądz-poeta otrzymał IKARA (nagroda Sezonu Wydawniczo-Księgarskiego), a w 2001 roku został laureatem nagrody TOTUS, przyznawanej przez Fundację Dzieło Nowego Tysiąclecia i nazywanej "katolickim Noblem", oraz laureatem Nagrody Wielkiej Fundacji Kultury.

    "Przesada z tą moją popularnością. Tak się po prostu złożyło, że moje wiersze są wydawane dopiero od kilkunastu lat. Przez długi czas atmosfera była dla mnie jako autora nieprzychylna, bo wiersze religijne niechętnie publikowano. (...) Największą popularność zyskał tom »Nie przyszedłem Pana nawracać. Wiersze 1937 - 1985« opublikowany przez Wydawnictwo Archidiecezji Warszawskiej w nakładzie 50 tysięcy egzemplarzy. Później moje wiersze ukazywały się w różnych wydawnictwach, w rozmaitych wyborach. Sam nie wiem dlaczego (...) Jestem wzruszony, że czytają mnie ludzie młodzi, jestem wzruszony tym, że mogłem czytać swoje wiersze w Teatrze Narodowym w Warszawie zaraz po takich wybitnych poetach jak Różewicz, Herbert czy Miłosz (...) Widocznie wytworzyła się atmosfera życzliwa dla tego rodzaju wierszy".

(Wiersze, które niosą nadzieję, Magazyn Literacki nr 4/1999, rozmowa z Marią Jentys)

  "Zdarzało się, że recenzenci omawiając moje wiersze pisali o dialektyce, antynomiach, Pascalu, Heraklicie, Heglu. Przeraziłem się. Otworzyłem tom moich wierszy i przeczytałem: »Polna myszka siedzi sobie, konfesjonał ząbkiem skrobie«, [a w innym miejscu] »kto bibułę buchnie, temu łapa spuchnie«, [albo] »siostra Konsolata, bo kąsa i lata« - i uspokoiłem się".

(Poeta świętych i grzeszników, Rzeczpospolita, 20.IV 2000)

Ks. Jan Twardowski wielokrotnie podkreślał, że głównym celem pisarstwa jest pozyskanie ludzkiego serca. Po popularności jego poezji można sądzić, że udała mu się ta sztuka. Tomiki rozchodzą się w ogromnych nakładach, na spotkania z autorem przychodziły tłumy.

Wyżej - ks. Twardowski w swoim mieszkaniu;
z lewej na tle swojej kolekcji sztuki ludowej
(fot. Aleksandra Iwanowska, w: Ks. Jan Twardowski, Przyjaciele Pana Boga)

Krytycy wielokrotnie próbowali opisać poetykę ks. Twardowskiego, zdefiniować tajemnicę, która tak pociąga czytelników. Pisano o "franciszkanizmie" ks. Twardowskiego, związku przyrody i mistyki w jego wierszach, swobodnej i bezpośredniej relacji z Bogiem i światem. Czytelnicy stojący w długich kolejkach po autograf zgodnie uznawali, że lektura poezji ks. Twardowskiego pomaga im pogodzić się ze światem, odzyskać spokój. Zdaniem krytyków, fenomen poezji księdza Twardowskiego polega na prostocie i mistrzowskim wyrażaniu tego, co dane jest mu intuicyjnie poznać. Jan Twardowski był poetą uśmiechu i niemal dziecięcej naiwności, czym zjednywał sobie czytelników, a jak sam mówił - czasem budzi ich sumienia. Pytany o swoją twórczość, ksiądz Twardowski mówił: "wszystko cokolwiek mi się udaje nie jest moją zasługą. Gdy patrzę na życie, odnoszę wrażenie, że korzystałem z ciągłej protekcji Pana Boga". Życie księdza-poety było związane z warszawskim klasztorem wizytek. Był bardzo skromny, najwięcej o jego życiu można się dowiedzieć z wierszy. Wiadomo, że Jego ulubionymi lekturami były pisma chrześcijańskich mistyków: św. Teresy z Avila, św. Jana od Krzyża, św. Franciszka Salezego. Ksiądz Twardowski udowodnił, że można rozważania teologiczne snuć tonem lekkim, językiem prostym, przy pomocy oswojonych wyobrażeń. Wzorców artystycznych poezji Twardowskiego krytyka doszukuje się w dwudziestoleciu międzywojennym, wskazuje na obrazowanie - szczególnie przyrody - bliskie Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej czy Skamandrytom. Wzorców tematyki nie sposób się doszukać - jest odwieczna jak człowiek, jego wiara, miłość, rozpacz i śmierć. Poezja księdza Jana stwarza wrażenie, jakby pochylała się troskliwie nad człowiekiem - Anna Kamieńska ujęła to w słynne zdanie:

"Gdyby święty Franciszek był współczesnym poetą, pisałby tak jak Jan Twardowski". On sam o swoim pisarstwie mówił tak: "Nie boję się form tradycyjnych. Nie śledzę kierunków, nurtów i tendencji przejawiających się w poezji. Piszę tak, jak dyktuje myśl. Razi mnie błyszczące nowatorstwo po to tylko, aby zadziwić. Myślę, że autor, który umie szczerze zdumiewać się otaczającym go światem - może odkrywać jego stałe tajemnice, niezależnie od garbu lat, które dźwiga".

W 2005 roku, na 90. urodziny, ks. Twardowski podsumował swe doświadczenie obserwowania świata w tomie "Budzić nadzieję. Abecadło dziewięćdziesięciolatka" - zbiorze wierszy, myśli i rozważań. Kończył jednocześnie pracę nad obszerną autobiografią, która ukazała się - już po Jego śmierci - w krakowskim Wydawnictwie Literackim jako dwutomowe wydawnictwo: tom pierwszy ("Myśli nie tylko o sobie") pod koniec 2006 roku, tom drugi ("Czas coraz prędszy") na początku roku 2007.

Ks. Andrzej Szostek w rozmowie z ks. Janem Twardowskim, KUL
(fot. Roman Czyrka, KUL)

Ksiądz Jan Twardowski jest najpopularniejszym polskim poetą współczesnym. Największe nakłady książek mają nie nobliści, Miłosz czy Szymborska, ale cichy, skromny ksiądz, katecheta i opiekun chorych dzieci, który zawsze powtarzał, że "Właściwie poetą nie jest, a tylko pisze wiersze". Kochają go wszyscy, wierzący i niewierzący, pobożniejsi i grzesznicy, dorośli i dzieci. Fragmenty jego wierszy trafiły na plakaty reklamowe, internetowe fora, na tablice cmentarne i do nekrologów w gazetach.

Ks. Jan Twardowski na KUL, spotkanie z cyklu
"Na czasie" (fot. Roman Czyrka, KUL)

Ks. Jan Twardowski zmarł 18 stycznia 2006 roku w Warszawie. Mimo, że w swojej ostatniej woli prosił o pochowanie na Powązkach, obok swej siostry, decyzją Prymasa Polski ks. Józefa Glempa miejscem spoczynku kapłana-poety miały zostać katakumby będącej w budowie Świątyni Opatrzności Bożej, zaś datę pogrzebu wyznaczono na 3. lutego. Według Prymasa, takie rozwiązanie wpisuje się w tradycję grzebania wielkich poetów w miejscach szczególnych.

W przeddzień pogrzebu zorganizowano w warszawskim Kościele Wizytek mszę świętą za duszę zmarłego, na którą przyszły tłumy ludzi. Duszpasterz Środowisk Twórczych ksiądz Wiesław Niewęgłowski w homilii wygłoszonej nad trumną księdza Jana Twardowskiego zaliczył go do współczesnych polskich proroków - obok Jana Pawła II, kardynała Wyszyńskiego i księdza Jerzego Popiełuszki. "On był współczesnym prorokiem, którego Pan Bóg skierował do ludzi wierzących, poszukujących i wątpiących" - powiedział ksiądz Wiesław Niewęgłowski. Duszpasterz środowisk twórczych zaznaczył, że ks. Jan "nie był intelektualistą, ale był mędrcem i z tej swojej mądrości, która wynikała z głębokich przemyśleń, rodziła się jego poezja, jego widzenie świata". Ks. Niewęgłowski podkreślił, że ksiądz Jan oswajał nas z wiecznością i zapraszał do zatrzymania się w świecie, do kontemplacji. Pisał, że trzeba się spieszyć tylko w jednej sprawie, aby kochać. Ks. Niewęgłowski podkreślił dobro, prostotę i optymizm księdza Twardowskiego.

"Wszystko stało się drogą co było cierpieniem - ks. Jan Twardowski"

Po mszy w Kościele Wizytek rozpoczął się wieczór poezji księdza Twardowskiego. Brali w nim udział artyści scen warszawskich oraz zespoły młodzieżowe i dziecięce. Potem rozpoczęło się czuwanie modlitewne, które trwało całą noc. Rano 3. lutego księdza Twardowskiego pożegnał kościół sióstr Wizytek mszą świętą, koncelebrowaną przez księży ze szkół noszących imię księdza Twardowskiego. Uczniowie szkół, którym patronuje ksiądz Twardowski (jest ich w Polsce ponad 30) deklarują, że będą wierni Jego przesłaniu i podkreślają, że Jego wiersze dobrze prowadzą przez życie. Następnie trumna z ciałem księdza Twardowskiego została w procesji przeniesiona do Bazyliki Św. Krzyża, gdzie została odprawiona msza pogrzebowa. Przewodniczył jej Prymas Polski, a koncelebrowało ją kilku biskupów i kilkudziesięciu księży, między innymi nuncjusz apostolski abp Józef Kowalczyk, biskup warszawsko-praski abp Sławoj Leszek Głódź, biskup polowy WP Tadeusz Płoski i warszawscy biskupi pomocniczy. List kondolencyjny przysłał metropolita krakowski abp Stanisław Dziwisz.

Homilię wygłosił arcybiskup Józef Życiński. Mówił, że ksiądz Jan w sercu Warszawy miał swoją duchową pustynię i tutaj spotykał rzesze, tutaj uczył ascezy, w której łagodność wobec innych łączył z wymaganiami wobec siebie. O 6 rano w pustym kościele siadał do konfesjonału, a o godzinie 15 klękał przed tabernakulum, aby godzinę śmierci Chrystusa przeżyć w modlitewnej więzi. "Owocowało to postawą jego optymizmu, naturalnej dobroci i filozoficznego poczucia humoru" - tak zmarłego poetę wspominał abp Józef Życiński. Podkreślał zarazem, że "starał się on ukazywać w swojej posłudze, w swoim stylu, to co najpiękniejsze w Ewangelii. Podziwiamy jego prostotę i jego głębię, a równocześnie był człowiekiem głębokiej modlitwy. (...) W jego stylu życia było wiele z duchowości św. Jana Chrzciciela. Potrafił znikać, jak ewangeliczny prorok Adwentu, po to, aby Chrystusa było widać pełniej i wyraźniej. Zniknął i wymknął się naszym oczom. Niech w niebieskiej ojczyźnie docenią poetów proporcjonalnie do tego, jak my cenimy Twe wiersze. Odchodząc pozostań z nami, Janie, gdy trzeba iść dalej. Pozostań z nami na zawsze. Na zawsze" - zakończył abp Życiński.

Przed zakończeniem Mszy poinformowano, że prezydent RP Lech Kaczyński odznaczył pośmiertnie księdza Jana Twardowskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski za "wybitne zasługi w upowszechnianiu humanistycznych wartości i za osiągnięcia literackie". Odznaczenie zostało przekazane na ręce siostrzenicy księdza, Anieli Truszkowskiej.

Trumna ks. Jana Twardowskiego
w Bazylice Św. Krzyża w Warszawie
(fot. TVP2)

Sala 'Panteonu' w krypcie budowanej
Świątyni Opatrzności Bożej
(fot. TVP2)

Po mszy ciało księdza-poety przewieziono do świątyni Opatrzności Bożej na Polach Wilanowskich, gdzie złożono je w specjalnym sarkofagu w krypcie zasłużonych w dolnym kościele. Podziemia świątyni wypełnione były po brzegi. Krypta, w której złożono trumnę, znajduje się obok symbolicznego grobu Ojca Świętego Jana Pawła II.

Stanisław Grabowski: X. Jan Twardowski. Szkic o poecie.
Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1999, ISBN: 83-205-4563-3
Od Wydawcy: Autor, znawca poezji ks. Jana Twardowskiego
i wydawca jego wierszy, napisał Jego biografię dla szerokich kręgów wielbicieli Kapłana - poety.
Nie ma tu zawiłych rozważań krytycznoliterackich, jest przede wszystkim opowieść o życiu człowieka, księdza i poety.
Publikacja zawiera przypisy, wykaz książek Poety, wykaz nagród i wyróżnień oraz indeks nazwisk.

Waldemar Smaszcz: Ksiądz Jan Twardowski poeta nadziei.
Życie i twórczość. Studio Wydawnicze Unikat, Białystok 2003.,

'Moje szczęśliwe życie'
Życie i twórczość księdza Jana Twardowskiego.
Katalog wystawy zorganizowanej
z okazji 90. urodzin Księdza - Poety
Opr. redakcyjne i wybór tekstów do katalogu:
Maria Zalewska-Mikulska
Scenariusz i wybór tekstów do wystawy: Waldemar Smaszcz
Projekt okładki i opracowanie graficzne: Jerzy Mazuś
Komisarz wystawy: Maria Zalewska-Mikulska
Wyd. Książnica Płocka im Wł. Broniewskiego
Płock 2005.

Plakat wystawy poświęconej ks. Janowi Twardowskiemu w Bibliotece Uniwersyteckiej KUL.
Projekt i wykonanie - Iwona Kasiura

W załączniku zamieszczone są procedury organizacji i przebiegu egzaminu ósmoklasistów w okresie czasowego ograniczenia funkcjonowania jednostek systemu oświaty w związku z zapobieganiem, przeciwdziałąniem i zwalczaniem COVID-19

Procedury_dotyczace_przeprowadzania_egzaminu_osmoklasity_czerwiec_2020.docx

Dzieci na różne sposoby starały się wyrazić miłość oraz wdzięczność wobec naszego Wielkiego Rodaka, cieszymy się 100 – leciem urodzin Karola Wojtyły.

18 maja 1920r. w Wadowicach na naszej polskiej ziemi przyszedł na świat Karol Wojtyła. Człowiek, którego życie okazało się niezwykłym darem dla Kościoła i całego świata. Był drugim synem Karola Wojtyły seniora i Emilii z Kaczorowskich. Rodzina Wojtyłów żyła skromnie, ojciec Karola, pracował jako urzędnik w Rejonowej Komendzie Uzupełnień. Matka pracowała dorywczo jako szwaczka. Edmund brat Karola, pobierał nauki w wadowickim gimnazjum, a później studiował medycynę w Krakowie. W mieszkaniu panowała atmosfera niezwykłej gościnności.

16 października 1978 roku po wyborze na papieża Karol Wojtyła przybrał nowe imię: Jan Paweł II.

Autorami Konstytucji 3 maja byli Król Stanisław August Poniatowski, Ignacy Potocki i Hugo Kołłątaj. Nie obeszło się bez przeszkód podczas obrad w trakcie których uchwalono Konstytucję. W czasie obrad Sejmu Czteroletniego wielu posłów, pracujących na zlecenie państw ościennych (Rosji, Prus czy Austrii) , sprzeciwiało się powołaniu ustawy zasadniczej. Okazja nadarzyła się 3 Maja 1791 roku, wówczas wielu przeciwników konstytucji nie powróciło jeszcze z Wielkanocnego urlopu. Po siedmiogodzinnych obradach Sejm zatwierdził konstytucję, a król Stanisław August Poniatowski ją podpisał. Twórcy Konstytucji 3 Maja określili ją jako „ostatnią wolę i testament gasnącej Ojczyzny”.Konstytucja- wprowadzała trójpodział władzy na ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą. Ograniczała immunitety prawne oraz przywileje szlachty zagrodowej, tak zwanej gołoty. Celem ograniczeń względem szlachty było zapobieżenie możliwości przekupstwa, biednego szlachcica przez agentów obcego państwa. Konstytucja- potwierdzała też przywileje mieszczańskie nadane w akcie prawnym z 18 kwietnia 1791 roku. Według tego aktu, mieszczanie mieli prawo do bezpieczeństwa osobistego, posiadania majątków ziemskich, prawo zajmowania stanowisk oficerskich i stanowisk w administracji publicznej a także prawo nabywania szlachectwa. Miasta miały prawo do wysłania na Sejm 24 plenipotentów jako swoich przedstawicieli, którzy mieli głos w sprawach dotyczących miast. Akt ten obejmował pospólstwo opieką prawa i administracji rządowej.Święto Konstytucji 3 maja obchodzono do ostatniego rozbioru. Świętowanie 3 Maja było zakazane we wszystkich zaborach, dopiero po I WŚ kiedy Polska odzyskała niepodległość Święto Konstytucji 3 maja zostało wznowione. Podczas II WŚ w czasie okupacji niemieckiej i radzieckiej Święto zostało zdelegalizowane. Dopiero w 1981 roku władza ludowa zezwoliła na obchody 3-majowe. Od 1989 roku Święto Konstytucji 3 maja – znów jest świętem narodowym a od 2007 roku obchodzone jest również na Litwie.