PEGI zachęca rodziców do prowadzenia na bieżąco dialogu z dziećmi na temat gier – najlepiej w czasie
wspólnej gry. Taka rozmowa, zwłaszcza z młodszymi dziećmi, to doskonały punkt wyjścia, aby uzgodnić
pewne zasady – zarówno dotyczące czasu gry, limitu wiekowego zgodnie z PEGI, interakcji online,
ogólnego zachowania, jak i wydawania pieniędzy w ramach gry. To w istotny sposób zmniejsza potencjalne
ryzyko i daje rodzicom pewność, że ich dzieci traktują gry jako hobby.
PEGI zapewnia porady dotyczące stosowności treści gry, biorąc pod uwagę wiek dziecka. Każde dziecko
jest jednak inne. To rodzice powinni ostatecznie zdecydować, co ich dzieci mogą oglądać i czego mogą
doświadczać. Oprócz udostępnienia większości narzędzi do kontroli rodzicielskiej, które pozwalają
monitorować i ograniczać wszystkie aspekty środowiska gier dziecka, zachęcamy rodziców, aby:
Zawsze zwracali uwagę na rating wiekowy PEGI wskazany na opakowaniu gry lub w sklepie
internetowym.
Przeczytali lub obejrzeli streszczenie lub recenzję gry. Najlepiej, jeżeli zagrają w grę sami...
... lub razem ze swoimi dziećmi – to najlepszy sposób, żeby się dowiedzieć, co dzieciom najbardziej
podoba się w grach. Mieli dzieci na oku w czasie gry oraz zachęcali je do rozmawiania o grach, które
lubią. Wyjaśnili, dlaczego niektóre gry mogą nie być (jeszcze) odpowiednie.
Uzgodnili ilość czasu, jaką dziecko może poświęcić na gry w ciągu dnia i tygodnia.
Wyznaczyli limity (wiek, czas, wydatki, dostęp online) z wykorzystaniem narzędzi do kontroli
rodzicielskiej.
Zachęcili dzieci do robienia sobie regularnych przerw.
Mieli świadomość, że w ramach gier może istnieć możliwość zakupu dodatkowych treści do ściągnięcia.
Powiedzieli dzieciom, aby nie podawały swoich danych osobowych. Gry online odbywają się w
wirtualnym środowisku, w którym gracze mają możliwość integracji z innymi, nieznanymi uczestnikami.
Przypominali dzieciom o konieczności zgłaszania nieodpowiednich zachowań, np. zastraszania, gróźb
czy stosowania wulgarnych słów, wyświetlania niepożądanych treści lub zaproszeń do spotkań w świecie
rzeczywistym.
Zgłaszali niewłaściwe zachowania z wykorzystaniem odpowiednich mechanizmów skarg w ramach gier,
na platformach lub stronach internetowych gier.
Powiedzieli dzieciom, że nie powinny spotykać się z innymi graczami, chyba że w towarzystwie
rodziców.